LES PRONOMS PERSONNELS : Les pronoms compléments d'objets directs
[คำสรรพนาม]
[คำสรรพนาม]
คำสรรพนาม ใช้อ้างถึง หรือ แทนที่ คำนามที่เป็นบุคคล สัตว์ หรือ สิ่งของ เพื่อหลีกเลี่ยงการซํ้าคำนามนั้นๆ
คำสรรพนามจะเปลี่ยนรูปไปตามหน้าที่ของมัน โดยทำหน้าที่เป็น ประธาน [pronom sujet] หรือ กรรม
[pronom complément]
Les pronoms compléments d'objets directs : เป็นคำสรรพนามที่ใช้แทนคำนามที่เป็นคน,
สัตว์, สิ่งของ โดยทำหน้าที่ี่เป็น"กรรมตรง" เพื่อหลีกเลี่ยงการกล่าวซํ้าคำนามที่ได้กล่าวถึงมาก่อน
โดยทั่วไปคำสรรพนามเหล่านี้จะวางไว้หน้าคำกริยา ยกเว้นในรูปคำสั่งบอกเล่า
pronoms sujets
|
pronoms d'objets directs
|
Je
|
me
|
Tu
|
te
|
Il
|
le
|
Elle
|
la
|
Nous
|
nous
|
Vous
|
vous
|
Ils
|
les
|
Elles
|
les
|
- Est-ce qu' il me regarde ? -> Oui, il te regarde.
- Est-ce qu' il te regarde ? -> Oui, il me regarde.
- Est-ce qu' il nous regarde ? -> Oui, il nous regarde.
- Est-ce qu' il vous regarde ? -> Oui, il me regarde.
- Est-ce que tu regardes le garçon ? -> Oui, je le regarde.
- Est-ce que tu regardes le train ? -> Oui, je le regarde.
- Est-ce que tu regardes la jeune fille ? -> Oui, je la regarde.
- Est-ce que tu vois la mer ? -> Oui, je la vois.
- Est-ce que tu aimes tes parents ? -> Oui, je les aime.
- Est-ce que tu prends ces livres ? -> Non, je ne les prends pas.
- Est-ce que tu connais ces jeunes filles ? -> Oui, je les connais.
- Est-ce que vous prenez ces fleurs ? -> Non, je ne les prends pas.
* me, te, le, la เปลี่ยนเป็น m', t', l', l' เมื่อนำหน้า สระ หรือ h (ใบ้)
- Est-ce que tu m' aimes ? -> Oui, je t' aime.
- Est-ce qu' il attend son tour ? -> Oui, il l' attend.
- Est-ce qu' elle aime sa soeur ? -> Oui, elle l' aime.
* เมื่อเป็น verbe pronominal (สะท้อนสู่ประธานของคำกริยา หรือ กระทำกับประธานของคำกริยา)
สรรพนามบุรุษที่ 3 ทั้งเอกพจน์และพหูพจน์จะได้แก่ "se"
- Sylvie regarde Sylvie dans la glace. -> Sylvie se regarde dans la glace. (ซิลวี่มองดูตนเองในกระจก)
- Sylvie regarde Florence. -> Sylvie la regarde. (ซิลวี่มองดูฟลอร้องซ์ -> ซิลวี่มองดูหล่อน)
- Ronald regarde Corine et Corine regarde Ronald. -> Ronald et Anne se regardent.
(โรนัลและคอรินต่างก็มองซึ่งกันและกัน)
* ในประโยคคำสั่งบอกเล่า (impératif affirmatif) คำสรรพนามที่แทนกรรมตรงเหล่านี้จะอยู่หลัง verbe :
- Attends Jacques. -> Attends-le.
- Achète cette cassette. -> Achète-la.
- Fais tes devoirs. -> Fais-les.
* - Ne prenez pas ces fruits. -> Ne les prenez pas. (เป็นประโยคคำสั่งปฎิเสธ สรรพนามต้องวางไว้หน้า verbe)
* me และ te ต้องเปลี่ยนไปเป็น moi และ toi เมื่อตามหลังคำกริยา :
- Suivez-me (X) -> Suivez-moi.
- Amuse-te bien ! (X) -> Amuse-toi bien !
สรรพนามที่แทนคำนามและเป็นกรรมของกริยา หรือเป็นส่วนขยายบอกสถานที่ จะวางไว้หน้ากริยา
ยกเว้นเมื่ออยู่ในรูปคำสั่งบอกเล่า สรรพนามเหล่า่นี้ จะตามหลังกริยา
1. กับสรรพนามเพียงหนึ่งตัว
- Tu connais cette jeune fille ?
+ Oui, je la connais.
+ Non, je ne la connais pas.
[ในประโยคปฎิเสธ สรรพนามจะอยู่ระหว่างปฎิเสธส่วนแรก "ne" และ "กริยา" ตามด้วยปฎิเสธส่วนที่สอง]
ในประโยคคำสั่งบอกเล่า สรรพนามที่เป็นกรรมจะตามหลังกริยา
- Achète ces fleurs. Achète-les.
ในประโยคคำสั่งปฎิเสธ สรรพนามที่เป็นกรรมจะกลับไปอยู่หน้ากริยาดังเดิม
- N' achète pas ces fleurs. Ne les achète pas.
สังเกต : เครื่องหมายยัติภังค์ (trait d'union) "-" จะใช้คั่นระหว่าง กริยาและสรรพนาม ในประโยคคำสั่งบอกเล่า
2. กับสรรพนามสองตัว
สรรพนามที่แทนกรรมรองจะอยู่หน้าสรรพนามที่แทนกรรมตรง
- Il me prête son livre. Il me le prête.
- Elle nous raconte son histoire. Elle nous la raconte.
หากสรรพนามที่แทนกรรมรองเป็นบุรุษที่ 3 (lui หรือ leur) สรรพนามที่แทนกรรมตรง
จะนำหน้าสรรพนามที่แทนกรรมรอง
- Il offre ce cadeau à Hélène. Il le lui offre.
- Le professeur explique les leçons aux élèves. Il les leur explique.
ในประโยคคำสั่งบอกเล่า หลังกริยาจะตามด้วยสรรพนามที่แทนกรรมตรงก่อน
แล้วจึงตามด้วยสรรพนามที่แทนกรรมรอง
- Donnez-moi votre adresse. Donnez-la-moi.
- Apporte ces fleurs à Roselyne. Apporte-les-lui.
ในประโยคคำสั่งปฎิเสธ สรรพนามจะกลับไปอยู่หน้ากริยาเหมือนเดิม โดยสรรพนามที่แทนกรรมรอง
จะนำหน้ากรรมตรง ยกเว้นเมื่อสรรพนามที่แทนกรรมรองเป็นบุรุษที่ 3 (lui หรือ leur) สรรพนามที่แทนกรรมตรง
จะนำหน้าสรรพนามที่แทนกรรมรอง
สังเกต : เครื่องหมายยัติภังค์ (trait d'union) "-" จะใช้คั่นระหว่าง กริยาและสรรพนามทั้งสองตัว ในประโยคคำสั่งบอกเล่า
3. สรรพนาม "y" และ "en" นั้นจะอยู่ท้ายสุดตามลำดับในบรรดาสรรพนามทั้งหมด
- Jean m' invite au restaurant. Il m' y invite.
- Je donne de l' argent à mes enfants. Je leur en donne.
- Il y a assez de pain ? Oui, il y en a assez.
สังเกต : - Donnez-moi un kilo d' oranges. Donnez-m' en un kilo.
เมื่อมีคำกริยาในรูป infinitif ตามหลังคำกริยาตัวแรก สรรพนามที่ใช้แทนกรรมจะอยู่หลังคำกริยาตัวแรก
และอยู่หน้า infinitif
- Je ne peux pas répondre à ces questions. Je ne peux pas y répondre.
- Elle veut voir ce film. Elle veut le voir.
สำหรับคำกริยา "faire" และ "laisser" เมื่อตามด้วย infinitif สรรพนามที่แทนกรรมจะอยู่หน้าคำกริยาตัวแรก
- Maman fait cuire les pâtes. Maman les fait cuire.
- Elle ne laisse pas sortir ses enfants le soir. Elle ne les laisse pas sortir le soir.
ยกเว้น : ในประโยคคำสั่งบอกเล่า สรรพนามจะอยู่หลังคำกริยาตัวแรก
- Laissez les enfants jouer ! Laissez-les jouer !
- Fais venir le médecin. Fais-le venir.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น