มี”ยายแก่”คนหนึ่งอยู่กินกับลูกชายและลูกสะใภ้..แก่มากแล้วทำอะไรก็ไม่ค่อยได้…ลูกสะใภ้จึงไม่ชอบเที่ยวด่าว่าแม่ยายอย่างนั้นอย่างนี้…ในตอนที่รับประทานข้าวก็จะเอาน้ำที่อยู่ในบ่อใส่น้ำแกง ทำให้น้ำแกงจืดรับประทานไม่ได้ บางครั้งแกงเผ็ดจนเกินไป…แต่ตอนที่ทำให้สามีรับประทานก็จะทำอาหารดีๆ
พอถึงเวลาลูกชายกลับมาบ้าน…แม่ก็บอกลูกชายว่าสะใภ้ทำแกงรับประทานไม่ได้…บางครั้งเผ็ด บางครั้งเค็ม บางครั้งจืด …ข้างฝ่ายลูกเห็นว่าแม่พูดเรื่อยๆ ก็หาว่าแม่แก่ปากเปียก เพราะแกงที่เมียทำไว้ให้สามีนั้นอร่อยดี…ลูกชายก็โกรธจึงชวนกันสองคนสามีภรรยา เอาแม่ห่อเสื่อไว้ว่าจะพาไปเผาในป่าช้า
พอถึงป่าช้าก็ลืมไม้ขีดไฟและก็ใกล้ค่ำแล้วด้วย…ฝ่ายสามีก็ใช้ภรรยาไปเอาไม้ขีดที่บ้าน ภรรยาก็ไม่กล้าไป สามีจะมาเอาเองภรรยาก็ไม่กล้าอยู่คนเดียว…ก็เลยชวนกันกลับบ้านทั้งสองคน ปล่อยให้แม่อยู่ในป่าช้า… ฝ่ายแม่เมื่อลูกกลับไปบ้านแล้วก็คลานออกจากเสื่อไปในป่า…พอดีในป่านั้นก็มีโจรไปปล้นบ้านเขามา และนั่งแบ่งเงินกันอยู่…แต่ยายแก่ไม่รู้เรื่องว่าโจรปล้นเงินมา…พอคลานไปถึงก็พูดขึ้นว่า “ไอ้คนเนรคุณ”…โจรได้ยินก็ตกใจหนีหมด ทิ้งเงินไว้มากมาย…ยายแก่ก็เก็บเงินนั้นแล้วก็พาไปบ้าน
ฝ่ายลูกเห็นแม่พาเงินมามากก็พูดว่า”เราทิ้งแม่ไว้ในป่าช้า แม่ได้เงินมากมายแต่แม่ก็ไม่ให้ใช้” ฝ่ายแม่ได้ยินก็บอกว่า”เงินนั้นแม่ให้ทั้งหมด…แต่ให้เอาเงินนั้นไปซื้อแม่มาให้คนหนึ่ง…ซื้อแม่ของใครก็ได้ที่เขาขาย” ลูกชายก็พาเงินนั้นเดินไปทั่วทุกเมืองก็หาซื้อแม่ไม่ได้ก็เลยต้องกลับบ้าน… แต่พอมาถึงบ้านแม่ก็บอกให้ลองไปหาซื้อเมียดูบ้าง…พอให้ไปหาซื้อเมียปรากฎว่าซื้อได้ นี่แหละเขาว่าซื้ออื่นซื้อได้แต่ซื้อแม่ซื้อไม่ได้
ฝ่ายเมียเมื่อเห็นว่าตนเองและสามีพาแม่ไปปล่อยในป่าช้าได้เงินมามากมาย ก็ใช้สามีพาตนเองไปเผามั่ง…สามีก็เอาเสื่อม้วนพาไปในป่าช้าและก็จุดไฟเผาภรรยา ภรรยาก็ถูกไฟคลอกตาย
นิทานรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
“สอนให้ลูกรู้จักบุญคุณของพ่อแม่…และชี้ให้เห็นถึงผลการเนรคุณพ่อแม่”
“สอนให้ลูกรู้จักบุญคุณของพ่อแม่…และชี้ให้เห็นถึงผลการเนรคุณพ่อแม่”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น